شاگردان مکتب عشق

اگر بخواهیم در یک جمله ماه رمضان را تعریف کنیم، باید عرض کنیم ماه فرصت‌ها.

فرصت‌های فراوانى در این ماه در برابر من و شماست. اگر از این فرصت‌ها بتوانیم درست استفاده کنیم، یک ذخیره عظیم و بسیار ارزشمندى در اختیار ما خواهد بود …در همین خطبه (شعبانیه)، رسول مکرم (ص) فرمودند که «شهر دعیتم فیه الى ضیافة اللَّه»؛ این یک ماهى است که شما در این ماه دعوت شده‌اید به میهمانى الهی. خود این جمله در خور تدبر و تأمل است؛ دعوت به میهمانى الهی. اجبار نکردند که همه افراد از این میهمانى استفاده کنند؛ نه، فریضه قرار داده‌اند؛ اما تحت اختیار خود ماست که از این میهمانى استفاده بکنیم یا نکنیم.

بعضى هستند که در این میهمانى عظیم اصلاً فرصت این را پیدا نمی‌کنند که به این دعوت‌نامه توجه کنند. غفلت آن‌ها، فرورفتگى آن‌ها در کار مادیت و دنیاى مادى به قدرى است که آمدن و رفتن ماه رمضان را نمی‌فهمند. مثل همین که کسى را براى یک میهمانى بسیار باشکوه و پر خیر و برکتى دعوت کنند و او فرصت نکند؛ غفلت کند از اینکه کارت دعوت را حتّى نگاه کند. این‌ها دستشان به کلی خالى می‌ماند. بعضى می‌فهمند این میهمانى هست، اما به این میهمانى نمی‌روند.

کسانى که خداى متعال به آن‌ها لطف نکرده است و توفیق نداده که با اینکه عذرى ندارند، روزه را نمی‌گیرند یا از تلاوت قرآن یا از دعاهاى ماه رمضان محروم می‌مانند، آن‌ها همین افراد هستند. کسانى هستند که وارد این میهمانى نمی‌شوند، نمی‌آیند به این میهمانى؛ حساب این‌ها روشن است.

مقام معظم رهبري

زنبور، دلبستۀ هیچ گُلی نمی شود.

از انواع گل ها شهد جمع می کند، اما دلبسته نمی شود. 

اگرچه زنبور از گل های بسیاری شهد جمع می کند، اما هیچ گلی را نابود نمی کند. 

گل ها وقتی زنبور به رویشان می نشیند، خوشحال می شوند و به خود می بالند.

زنبور هیچ گاه تخریب نمی کند، آنچه را نیاز دارد جمع می کند، اما با چنان مهارتی که هیچ آسیبی به گل نمی زند. 

به گونه ای زندگی کن که به هیچ کس آسیب نرسانی، سازنده، ملاحظه گر و هنرمندانه زندگی کن و هیچ گاه دلبسته نشو. 

از تمام گل های زندگی لذت ببر…

اما در هیچ جا توقف نکن تا به مقصد نهایی زندگی (خدا) برسی.    ان شاءاللّه

شما که امروز در این حوزه ‏ها تحصیل می‏ کنید و می‏خواهید فردا رهبری و هدایت جامعه را به عهده بگیرید، خیال نکنید تنها وظیفه شما یاد گرفتن مشتی اصطلاحات می ‏باشد، وظیفه‏ های دیگری نیز دارید.

شما باید در این حوزه‏ ها خود را چنان بسازید و تربیت کنید که وقتی به یک شهر یا ده رفتید، بتوانید اهالی آن‌جا را هدایت کنید و مهذب نمایید.

از شما توقع است که وقتی از مرکز فقه رفتید، خود مهذب و ساخته شده باشید، تا بتوانید مردم را بسازید و طبق آداب و دستورات اخلاقی اسلامی آنان را تربیت کنید، اما اگر خدای نخواسته در مرکز علم خود را اصلاح نکردید، معنویات کسب ننمودید، به هرجا که بروید العیاذباللّه، مردم را منحرف ساخته، به اسلام و روحانیت بدبین خواهید کرد.

اگر تهذیب در کار نباشد، علم توحید هم به درد نمی‏ خورد.

العلم هو الحجاب ‌الاکبر هرچه انباشته ‏تر بشود علم، حتی توحید که بالاترین علم است، انباشته بشود در مغز انسان و قلب انسان، انسان را اگر مُهذَّب نباشد، از خدای تبارک و تعالی دورتر می‏ کند.

باید کوشش بشود در این حوزه ‏های علمیه، چه حال و چه بعدها کوشش بشود که این‌ها را مهذَّب کنند. در کنار علم فقه و فلسفه و امثال این‌ها، حوزه ‏های اخلاقی، حوزه ‏های تهذیب باشد، و حوزه‏ های سلوک «الی ‌الله ‌تعالی».

شما می‏ دانید که مرحوم شیخ فضل‌اللَّه نوری را کی محاکمه کرد؟ یک معمم زنجانی؛ یک ملای زنجانی محاکمه کرد و حکم قتل را او صادر کرد؛ وقتی معمم، ملا؛ مهذّب نباشد، فسادش از همه‌کس بیشتر است.

در بعض روایات هست که در جهنم، بعضی‌ها- اهل جهنم- از تَعفُّن بعض روحانیین در عذاب هستند، و دنیا هم از تعفُّن بعضی از این‌ها در عذاب است.

منبع: صحیفه امام خمینی رحمه الله