از امام صادق (علیه‌السّلام) سؤال می‌شود: ما وقتی خدمت شما هستیم خیلی خوب و پاک هستیم، ولی وقتی از خدمتتان می رویم، اتفاقاتی می‌افتد و ما آن حالت معنوی را نداریم!
ایشان می فرمایند: اگر نورانیتی که نزد ما هستید را حفظ کنید، آنگونه که بر شتران بار می‌نهید، همان گونه می‌توانید بر شیران هم بار بنهید و از آنان سواری بگیرید!
وقتی می‌گوید باری که بر شتران می‌گذارید برشیران هم می‌توانید بگذارید، کنایه از رام شدن خلقت در مقابل بنده نورانی است.
برگرفته از سخنرانی استاد انجوی نژاد
مردی محضر حضرت عیسی علیه السلام آمد و عرض کرد:
مرتکب زنا شده ام، مرا از گناه پاک کن.
عیسی علیه السلام دستور داد که اعلام کنند تا تمام مردم را تطهیر گناهکار حاضر شوند و برای مجازات وی گودالی کندند.
وقتی همه جمع شدند و گناهکار در گودال اجرای قانون الهی قرار گرفت. نگاهی به جمعیت انبوه مردم انداخت که همه آماده مجازات او بودند.
با صدای بلند گفت: ای مردم! هر کس خودش آلوده به گناه است و باید کیفر ببیند، حق ندارد در مجازات من شرکت کند.
با شنیدن این جمله همه رفتند. تنها حضرت عیسی علیه السلام و حضرت یحیی علیه السلام ماندند.
در این هنگام یحیی علیه السلام پیش آمد و به آن مرد نزدیک شد و گفت:
ای گناهکار! مرا موعظه کن!
مرد گفت: ای یحیی! مواظب باش خودت را در اختیار هوای نفست مگذاری! زیرا سقوط کرده و بدبخت خواهی شد.
یحیی علیه السلام گفت: موعظه ای دیگر بگو!
مرد گفت: هرگز خطاکاری را به خاطر لغزشش ملامت مکن! بلکه در فکر نجات او باش!
حضرت یحیی علیه السلام گفت: باز هم موعظه کن!
مرد گفت: از به کار بردن غضبت خودداری نما!
در این وقت حضرت یحیی گفت: موعظه هایت مرا کفایت می‌کند.
بحارالانوار، ج ۱۴، ص ۱۸۸
