قالَهُ وَ هُوَ يَلِى غَسْلَ رَسُولِ اللَّهِ -صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ- وَ تَجْهِيزَهُ: بِأَبِى أَنْتَ وَ أُمِّى يا رَسُولَ اللَّهِ لَقَدِ انْقَطَعَ بِمَوْتِكَ ما لَمْ يَنْقَطِعْ بِمَوْتِ غَيْرِكَ مِنَ النُّبُوَّةِ وَ الْأَنْباءِ وَ أَخْبارِ السَّماءِ، خَصَصْتَ حَتّى صِرْتَ مُسَلِّياً عَمَّنْ سِواكَ، وَ عَمَمْتَ حَتّى صارَ النّاسُ فِيكَ سَواءً. وَ لَوْلا أَنَّكَ أَمَرْتَ بِالصَّبْرِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْجَزَعِ ‏لَأَنْفَدْنا عَلَيْكَ ماءَ ‏الشُّؤُونِ‏، وَ ‏لَكانَ‏ ‏الدَّاءُ ‏مُماطِلًا، وَ ‏الكَمَدُ ‏مُحالِفاً، وَ ‏قَلّاً لَكَ وَ لكِنَّهُ ما لا يُمْلَكُ رَدُّهُ، وَ لا يُسْتَطاعُ دَفْعُهُ، بِأَبِى أَنْتَ وَ أُمِّى، اذْكُرْنا عِنْدَ رَبِّكَ، وَ اجْعَلْنا مِنْ بالِكَ.
پدر و مادرم فداى تو اى رسول خدا! با مرگ تو رشته ه‏ائی بريد كه در مرگ ديگران نبريد، با مرگ تو رشته پيامبرى، و فرود آمدن پيام و اخبار آسمانى گسست، مصيبت تو، ديگر مصيبت ديدگان را به شكيبايى واداشت، و همه را در مصيبت تو يكسان عزادار كرد، اگر به شكيبايى امر نمیكردى، و از بیتابى نهى نمی فرمودى، آنقدر اشك میريختم تا اشكها تمام شود، و اين درد جانكاه هميشه در من می‏ماند، و اندوهم جاودانه می‏شد، كه همه اينها در مصيبت تو ناچيز است. چه بايد كرد كه زندگى را دوباره نمیتوان باز گرداند، و مرگ را نمی‏شود مانع شد، پدر و مادرم فداى تو! ما را در پيشگاه پروردگارت ياد كن، و در خاطرات نگهدار.

نهج البلاغه خطبه 226