حدیث داریم همه‌ی افراد رزقشان از حلال اندازه‌گیری شده است. اگر کسی به حرام بپردازد خدا از حلال کمش می‌گذارد. یک جوان پیداست چقدر باید با یک دختری با حلال زندگی کند.

این پسری که مقدر شده که چند ساعت، چند ماه، چند سال با یک دختری زندگی شیرین داشته باشد این ولخرجی می‌کند،نامحرم است ولی خوب دل نمی‌کند بعد هم ممکن است اس‌ام اس بزند، تلفن کند، نامه، پیام، و… بعد دو سال ازدواجش عقب می‌افتد.

تا می‌روند عقد کنند می‌گویند:عمه عروس مرد!  چهل روز عقب بیفتد. تا می‌روند می‌گویند: آقا فلانی از دیوار افتاد فلان، فلانی مریض شد، فلانی تصادف کرد، یک وقت می‌بینی دو سه سال عقد این آقا پسر عقب می‌افتد به خاطر اینکه فقط دو ساعت رفت…

حُر دو ساعت دیر آمد، دو فرسخ قبرش از امام حسین علیه السلام عقب افتاد. حرصبح زود باید بیاید، چاشت آمد به امام حسین ملحق شد، همین دو ساعت که دیر آمد دو فرسخ قبر حر از امام حسین فاصله گرفت.  

یک نگاه حرام می‌کنی دو سال ازدواج عقب می‌افتد. این ازدواج‌ها تاب خورده به خاطر اینکه ما حرام‌خوری می‌کنیم، حرام‌خوری که کردیم خدا ازدواج را هی تاب می‌دهد،مخصوصا برای بنده های خوبش…

اشتباه می‌کنند آنهایی که می‌گویند: آزادی زن، آزادی زن! اینها سرشان کلاه رفته حالیشان نیست. چطور؟افطار خوشمزه‌تر است یا ناهار؟ افطار خوشمزه‌تر است، چون آدم چند ساعت خودش را نگه داشته است، افطار خوشمزه‌تر است. اگر آدم به حرام رسید خودش را نگه دارد، خانم خودش برایش خوشمزه است. اما اگر به هرکس رسید با او دست داد، او را بوسید، با او بستنی خوردو..  

این مثل این است که راه می‌رود و  مغز گردو و مغز بادام می‌خورد. این دیگر سفره پهن می‌شود اشتهای لازم را ندارند.

منبع: گلچین سخنرانی های حجت الاسلام قرائتی