زینب کبری یک نمونه‏ ی برجسته‏ ی تاریخ است که عظمت حضور یک زن را در یکی از مهم‏ترین مسائل تاریخ نشان می‏ دهد. اینکه گفته می‏ شود در عاشورا، در حادثه‏ ی کربلا، خون بر شمشیر پیروز شد- که واقعاً پیروز شد- عامل این پیروزی، حضرت زینب بود؛ و الّا خون در کربلا تمام شد. حادثه‏ ی نظامی با شکست ظاهری نیروهای حق در عرصه‏ ی عاشورا به پایان رسید؛ اما آن چیزی که موجب شد این شکست نظامیِ ظاهری، تبدیل به یک پیروزی قطعیِ دائمی شود، عبارت بود از منش زینب کبری؛ نقشی که حضرت زینب بر عهده گرفت؛ این خیلی چیز مهمی است. این حادثه نشان داد که زن در حاشیه‏ ی تاریخ نیست؛ زن در متن حوادث مهم تاریخی قرار دارد. قرآن هم در موارد متعددی به این نکته ناطق است؛ لیکن این مربوط به تاریخ نزدیک است، مربوط به امم گذشته نیست؛ یک حادثه‏ ی زنده و ملموس است که انسان زینب کبری را مشاهده می‏ کند که با یک عظمت خیره‏ کننده و درخشنده‏ ای در عرصه ظاهر می‏ شود؛ کاری می‏ کند که دشمنی که به حسب ظاهر در کارزار نظامی پیروز شده است و مخالفین خود را قلع‏ و قمع کرده است و بر تخت پیروزی تکیه زده است، در مقر قدرت خود، در کاخ ریاست خود، تحقیر و ذلیل شود؛ داغ ننگ ابدی را به پیشانی او می‏ زند و پیروزی او را تبدیل می‏ کند به یک شکست؛ این کارِ زینب کبری است. زینب (سلام‏ الله علیها) نشان داد که می‏توان حجب و عفاف زنانه را تبدیل کرد به عزت مجاهدانه، به یک جهاد بزر گ.

منبع: بیانات مقام معظم رهبری در جمع پرستاران نمونه 1389/2/1، برگرفته از کتاب انسان 250 ساله