در حال عبور از باغستان های اطراف مدینه بود که امام باقر (علیه السلام) را در حال کارگری و کشاورزی دید. با خود گفت: بايد او را نصيحت كنم تا خود را در اين كهولت سنّ و سنگينى بدن به زحمت نياندازد.

جلو رفت و گفت: ای فرزند رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) تو از بزرگان قریش هستی چرا با این سن و سال در این هوای گرم این گونه در طلب مال دنیا می کوشی؟ اگر در این حال مرگ به سراغ تو آید در پيشگاه خداوند چه جوابى دارى؟

امام (علیه السلام) فرمود: به خدا سوگند، چنانچه در اين حالت، مرگ سراغ من آيد در بهترين حالت ها خواهم بود؛ زیرا مشغول طاعت خدا هستم و مى خواهم خود را از افرادى همانند تو بى نياز گردانم و سربار جامعه نباشم؛ زيرا هر كه سربار جامعه باشد، گناه و معصيت خداى تعالى را كرده است.

بحارالانوار، ج11، ص82