شاگردان مکتب عشق

1- به خاطر شدت پاکی و عفت در دوران جاهلیت، به ایشان طاهره و سیده قریش می گفتند. (السیره الحلبیه ج۱ ص۲۲۴)

۲- خواستگاران بسیار از بزرگان قریش داشت که با هیچ کدام ازدواج نکرد و برای ازدواج، خود، رسول خدا را انتخاب کرد.(همان)

۳- ازدواج ایشان در حالی بود که هم پیامبر و هم حضرت خدیجه هر دو در سن بیست و پنج سالگی بودند. (دلائل النبوه ج۲ ص۷۱ و المستدرک ج۳ ص۱۸۲)

۴- هم چنین نه پیامبر و نه حضرت خدیجه تا آن زمان هرگز ازدواج نکرده بودند. (مناقب آل ابی طالب ج۱ ص۱۳۸) و اقوالی که پیرامون ازدواج قبلی حضرت خدیجه است حداقل دارای چهارده تناقض آشکار و غیر قابل قبول است.

۵- مهریه ازدواج حضرت خدیجه معادل پانصد درهم نقره بود که همان را هم خود حضرت خدیجه به عهده گرفت. (عوالی اللئالی ج۳ ص۲۹۹)

۶- حضرت خدیجه اولین بانوی مسلمان است که بلافاصله در همان شب آغاز رسالت اظهار اسلام کرد و پیش از آن نیز هرگز کافر نبود بلکه به دین حنیف معتقد بود. (السنن الکبری ج۶ ص۳۶۷)

صفحات: 1· 2

​

او کیست که خدا سلامش می رساند؟

او کیست که وفاتش تولد عام الحزن است در قلب رسول؟ 

او کیست که هجای نامش رمز بارش چشمان پیامبر(ص) است؟ 

او خدیجه است.

همان که دل برد از حبیب خدا

همان که وقتی نامش به میان می آمد پیامبر می فرمود: 

خدیجه! کجا دیگر مانند خدیجه پیدا می شود.

بعد از خدیجه آه میهمانِ دل رسول الله است. 

 وقتی که دلت تنگ است، وقتی که صداقت ها آلوده به صد رنگ است 

خود را به خدا بسپار

چون اوست که بی رنگ است، چون وادی عشق است او چون دور ز نیرنگ است 

خود را به خدا بسپار

آن لحظه که تنهایی آن لحظه که دل دارد، از تو طلب یاری 

خود را به خدا بسپار

همراه سراسر اوست دیگر تو چه می خواهی ؟ بهر طلبت از دوست 

خود را به خدا بسپار

آن لحظه که گریانی آن لحظه که از غم ها، بی تابی و حیرانی 

خود را به خدا بسپار

چون اوست نوازشگر چون ناز تو می خواهد، او را ز درون بنگر 

خود را به خدا بسپار

اگر بخواهیم در یک جمله ماه رمضان را تعریف کنیم، باید عرض کنیم ماه فرصت‌ها.

فرصت‌های فراوانى در این ماه در برابر من و شماست. اگر از این فرصت‌ها بتوانیم درست استفاده کنیم، یک ذخیره عظیم و بسیار ارزشمندى در اختیار ما خواهد بود …در همین خطبه (شعبانیه)، رسول مکرم (ص) فرمودند که «شهر دعیتم فیه الى ضیافة اللَّه»؛ این یک ماهى است که شما در این ماه دعوت شده‌اید به میهمانى الهی. خود این جمله در خور تدبر و تأمل است؛ دعوت به میهمانى الهی. اجبار نکردند که همه افراد از این میهمانى استفاده کنند؛ نه، فریضه قرار داده‌اند؛ اما تحت اختیار خود ماست که از این میهمانى استفاده بکنیم یا نکنیم.

بعضى هستند که در این میهمانى عظیم اصلاً فرصت این را پیدا نمی‌کنند که به این دعوت‌نامه توجه کنند. غفلت آن‌ها، فرورفتگى آن‌ها در کار مادیت و دنیاى مادى به قدرى است که آمدن و رفتن ماه رمضان را نمی‌فهمند. مثل همین که کسى را براى یک میهمانى بسیار باشکوه و پر خیر و برکتى دعوت کنند و او فرصت نکند؛ غفلت کند از اینکه کارت دعوت را حتّى نگاه کند. این‌ها دستشان به کلی خالى می‌ماند. بعضى می‌فهمند این میهمانى هست، اما به این میهمانى نمی‌روند.

کسانى که خداى متعال به آن‌ها لطف نکرده است و توفیق نداده که با اینکه عذرى ندارند، روزه را نمی‌گیرند یا از تلاوت قرآن یا از دعاهاى ماه رمضان محروم می‌مانند، آن‌ها همین افراد هستند. کسانى هستند که وارد این میهمانى نمی‌شوند، نمی‌آیند به این میهمانى؛ حساب این‌ها روشن است.

مقام معظم رهبري