نگاهش به سبزه عید که افتاد رفت توی فکر  …

لحظاتی گذشت  …

وقتی سرشو بالا آورد و فهمید که دارم با تعجب نگاه می کنم، لبخند تلخی زد.  

گفتم: ” گیله مرد ” !  

توی سبزه ها چی دیدی که رفتی تو فکر ؟! کمی سکوت کرد و گفت :  

به این دونه های سبز شده نگاه کن. چند روز آب و غذا و نور خورشید خوردند و رشد کردند .

گفتم: خب !

گفت: سیصد شصت و پنج روز از خدا عمر گرفتیم و آب و غذا و فلک در اختیارمون بود ؛ می ترسم رشد که نکرده باشم هیچ؛  افت هم کرده باشم !

دونه ای که نخواد رشد کنه ؛ هر چقدر آب و آفتاب بهش بدی فقط بیشتر می گنده…