لیله الرغائب را باید درست فهمید
اصولا “آرزو” و “آرزو کردن” در آموزه های دینی ما به مذمت از آن یاد شده است تا جایی که حضرت علی علیه السلام در خطبه خود فرمودند: بیشترین چیزی که نسبت به آن ها از شما می ترسم دو چیز است :
اول: پیروی از هوی و هوس
دوم: آروزهای دور و دراز (الكافي (ط - الإسلامية) ؛ ج8 ؛ ص58)
و در عوض آنچه سفارش زیاد و مورد تاکید قرار گرفته است داشتن حالتی بین “امید “به رحمت خداوند و “ترس” از عذاب اوست.
اشتباهاً لیله الرغائب را شب آرزوها ترجمه کرده اند با اینکه آرزو، معادلش در زبان عربی «امل» و جمع آن «آمال» می باشد. از این خنده دارتر این است که بعضی ها جلسه ای میگیرند و دور هم جمع می شوند و شروع به خیال پردازی و آرزو گرایی میکنند!! غافل از اینکه در روایات اهل بیت، به شدت از درگیر آرزو و خیال های باطل شدن نهی و نفی شده است!
“رغائب” جمع “رغیبة” است که به دو معنا استعمال می شود: 1- چیزی که مورد میل و رغبت مردم است.(المحيط في اللغة، ج5، ص 75)2- بخشش کثیر و فراوان (المصباح المنير في غريب الشرح الكبير للرافعي، ج2، ص 231)طریحی در معنای صلاه الرغائب می نویسد: نمازی است که به خاطر ثواب عظیم آن مردم به آن رغبت می کنند.(مجمع البحرين، ج2، ص 72)بنابراین هیچ کدام از معانی آن ارتباطی با “آرزو” و “آروز کردن” ندارد و هدف از لیله الرغائب این نیست که با رسانه ای تماس بگیریم و یا در مسابقه ی پیامکی شرکت کنیم و مطالبی را به عنوان آرزو برای دیگران ردیف کنیم.
“لیلة الرغائب” این است که عبادت و راز و نیاز با خدا در این شب آن قدر عظمت دارد و دارای ثواب است که قلوب مومنین خدا جو و عاشق رغبت دارند در این شب رحمت پس از نماز مغرب و گشودن روزه خويش، ساعتي را به اقامه نماز و استغفار و مناجات با پروردگارشان به سرآورند و بخشش و رحمت و مغفرت او را طلب کنند و پر واضح است که اینها همه غیر از آرزو کردن صرف است پس به مردم تلقین نکنیم که لیله الرغائب شب آروزهاست و هر کس در این شب آروز کند آروزیش برآورده خواهد شد.
«رغائب» به معنی کشش ها و خواستنی هاست. یعنی در طول سال، انسان ها حداقل یکبار و یک شب با خود خلوت میکنند و درباره همه کشش ها و خواستنی های نفس و دلشان تجدید نظر میکنند.
مثلا تجدید نظر درباره روش دین داری… تجدید نظر درباره میل شدید ما به دنیا… تجدید نظر درباره کشش هوای نفس ما به سمت محرمات الهی… تجدید نظر بر توجیه و ماسمالی گناهان و آرام کردن وجدان دردها… تجدید نظر بر اندیشه های فلسفی و اعتقادیمون… غربالگری روابط اجتماعیمون… و بالاخره تصفیه حساب با خدا درباره همه قول هایی که بهش دادیم اما…
اگر این طور باشه و معنی «رغائب» و «لیله الرغائب» اینقدر بلند و سطح بالا باشه، پس معلوم میشه صرفا برای ثواب و دور هم بودنش نیست که گفتن شب زنده داری کنید و روزه بگیرید و دعا بخونید… بلکه حتی باید در خواندن و رد شدن و تمام کردن ادعیه هم تجدید نظر کنیم!!
به این معنا که متون دعا را صرفا برای ثوابش نخونیم و به قول حضرت استاد جوادی آملی: «دعا را به خاطر معانی بلند علمی و دستورالعمل اخلاقیش بخوانیم. به گونه ای که حداقل یک مرتبه به آن دعا به چشم یک متن درسی و علمی نگاه کنیم»
فرم در حال بارگذاری ...
