قیصر، پادشاه روم برای یکی از خلفای بنی عباس در ضمن نامه ای نوشت ما در کتاب انجیل دیده ایم که هر کس از روی حقیقت سوره ای بخواند که خالی از هفت حرف باشد، خداوند جسدش را بر آتش دوزخ حرام می کند و آن هفت حرف عبارت است از: «ث، ج، خ، ز، ش، ظ، ف» ما هر چه بررسی کردیم، چنین سوره ای را در کتاب های تورات و زبور و انجیل نیافتیم.

آیا شما در کتاب آسمانی خود چنین سوره ای دیده اید؟ خلیفه عباسی دانشمندان را جمع کرد و این مسئله را با آنها در میان گذاشت. آنها از جواب آن درماندند. سرانجام این سؤال را از امام هادی (علیه السلام) پرسیدند.

آن حضرت در پاسخ فرمود آن سوره، سوره حمد است که این حروف هفت گانه در آن نیست.

پرسیدند فلسفه نبودن این هفت حرف در این سوره چیست؟

حضرت فرمودند «ث» اشاره به «ثبور یعنی هلاکت» دارد. «ج» اشاره به «جحیم نام یکی از درکات دوزخ» دارد. «خ» اشاره به «خبیث یعنی ناپاک» دارد. «ز» اشاره به «زقّوم یعنی غذای بسیار تلخ دوزخ» دارد. «ش» اشاره به «شقاوت یعنی بدبختی» دارد. «ظ» اشاره به «ظلمت یعنی تاریکی» دارد. «ف» اشاره به «فرقت یعنی جدایی» دارد.

خلیفه این پاسخ را برای قیصر روم فرستاد. پس از دریافت نامه بسیار خوشحال شد و به اسلام گروید و در حالی که مسلمان بود از دنیا رفت.

منبع: سیره چهارده معصوم، صفحه 888